Urodziny Luwru

10 sierpnia obchodzona jest rocznica powołania Muzeum w Luwrze. To okazja do świętowania w instytucji posiadającej w swoich zbiorach aż 380 000 obiektów. Wśród nich - te najznakomitsze: takie słynne dzieła jak: posągi Wenus z Milo i Nike z Samotraki, obrazy mistrzów europejskich (m.in. Rembrandta, El Greco, Tycjana, Van Eycka, Vermeera, Rubensa) czy słynna „Mona Lisa” Leonarda da Vinci.

Muzeum w Luwrze, jedno z największych i najsłynniejszych muzeów na świecie, oficjalnie zostało otwarte dla publiczności 18 listopada 1793 roku, ale symboliczną rocznicę jego powstania świętuje się 10 sierpnia. Tego właśnie dnia, w 1793 roku odbyła się uroczystość, podczas której Zgromadzenie Narodowe powołało do życia Musée Central des Arts (Centralne Muzeum Sztuk Pięknych). Data tej inauguracji nie była przypadkowa – wybrano ją jako rocznicę upadku monarchii francuskiej, który miał miejsce dokładnie rok wcześniej.

Historia Luwru jest jednak dużo dłuższa: sam budynek powstał w XII wieku jako warowny zamek. Potem służył jako rezydencja mieszkalna, a w XVI wieku został przebudowany na pałac w stylu renesansowym, który od czasów panowania Henryka II stał się siedzibą królewską. Kolejne przebudowy przyniosły skrzydło południowe z nową fasadą w stylu klasycyzującego baroku oraz Wielką Galerię, łączącą Luwr z pałacem Tuileries. Za panowania Ludwika XIV miała miejsce budowa fasady wschodniej z monumentalną podwójną kolumnadą. Dzieło, nad którym pieczę sprawował architekt Claude Perrault zostało ukończone dopiero w 1672 roku. Wkrótce potem Ludwik XIV przeniósł swoją siedzibę do Wersalu: Luwr stracił na znaczeniu, a kolejne przebudowy zostały wstrzymane. Pałac stał się siedzibą akademii Francuskiej, a w jego wnętrzu mieszkali, tworzyli i kształcili się artyści.

Luwr, który możemy oglądać dzisiaj ukształtował się za panowania Napoleona (współczesne fasady) i Napoleona III, kiedy to powstały dwa nowe skrzydła zamykające w środku Dziedziniec Napoleona. W latach 1981 – 1993, w ramach planu renowacji Luwru zainicjowanego przez François Mitteranda, została wybudowana słynna szklana piramida projektu Ieoh Ming Pei, która dziś jest jednym z symboli nie tylko Luwru, ale i całego Paryża, tworząc początek tak zwanej historycznej osi miasta, która ciągnie się przez Pola Elizejskie do Wielkiego Łuku La Défense.

Zbiory muzeum w Luwrze były budowane niemal od początku dziejów Francji. Już Karol V z dynastii Walezjuszów rozpoczął gromadzenie dzieł sztuki, których część stanowi kolekcję muzeum również dzisiaj. Zapoczątkowaną przez niego tradycję mecenatu dworskiego kontynuowali jego następcy, zwłaszcza znany ze swojej miłości do sztuki Franciszek I, który pod nazwą cabinet des tableaux zgromadził pokaźną kolekcję obrazów (wśród nich dzieła Leonarda Da Vinci), a także Ludwik XIV i Ludwik XVI. Zbiory muzeum zostały również znacząco wzbogacone zdobyczami z konfiskat kościelnych, a także z wojen napoleońskich. Dzisiaj jest to imponująca kolekcja 380 000 dzieł sztuki, podzielona na 8 działów: Sztuki Bliskiego Wschodu, Starożytnego Egiptu, Sztuki Greckiej, Etruskiej i Rzymskiej, Sztuki Islamu, Rzeźby, Rzemiosła artystycznego, Malarstwa oraz Rysunku i Grafiki.

Urodziny Luwru są doskonałą okazją do zapoznania się z bogactwem jego zbiorów oraz niezwykle ciekawą historią. Prawdziwa okazja do świętowania będzie jednak za rok, kiedy to muzeum w Luwrze obchodzić będzie okrągłą 220 rocznicę powstania.

Hanna Szczęśniak
Współpraca: Justyna Napiórkowska












Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone